“ดาราสาวคนนี้” เคยชีวิตตกอับ ถึงขั้น “ตักส้วม” แย่งข้าวหมากิน…

“ดาราสาวคนนี้” เคยชีวิตตกอับ ถึงขั้น “ตักส้วม” แย่งข้าวหมากิน…

ดาราสาวสุดสู้ชีวิตคนนี้คือ “ตุ๊กตา อุบลวรรณ บุญรอด” เธอเคยเป็นลูกกรรมกรมาก่อน

“ครอบครัวเรามองว่าจากขี้ที่คนอื่นมองว่าน่ารังเกียจแต่มันคือทองสำหรับเรา มันคือขุมทรัพย์สำหรับเราตอนนั้น ก็ทำแบบนี้ไม่เคยรังเกียจ แม้โดนล้อโดนว่าไอ้เด็กตักขี้เด็กตักส้วมก็ไม่สนใจ”

กว่าชีวิตของเธอจะเดินมาถึงเส้นชัยแห่งความสำเร็จได้นั้น “ตุ๊กตา อุบลวรรณ“ ไม่ใช่เด็กที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง เพราะพ่อแม่มีอาชีพรับจ้างก่อสร้างและตักส้วม

“ตุ๊กตาทำทุกอาชีพนะไม่เคยเกี่ยงตอนเด็กพ่อกับแม่กลางวันทำก่อสร้าง กลางคืนเราเราไม่นอนกัน เงินไม่มีทำก่อสร้างได้เงินน้อย พ่อก็เลยไปรับจ้างตักส้วม สมัยก่อนรถดูดส้วมมันเข้าไม่ถึงทุกบ้าน เราก็ไปรับจ้างภาพที่จำได้พ่อกระโดดลงไปในถังส้วม พ่อก็จะคอยกระตุกบอกตักแล้วนะ เราก็สาวมันขึ้นมาแล้วก็เอาให้แม่ และแม่ก็จะเดินไปเทในหลุมดิน จำได้หนอนก็ไต่ยั่วเยี๊ยะที่หัวพ่อเหม็นมาก”

“ตุ๊กตาไม่เคยอายที่จะบอกว่าพ่อแม่เป็นใคร ภูมิใจในพ่อแม่ของตัวเองแม้จะเป็นแค่กรรมกรคนงานก่อสร้าง แต่สามารถเลี้ยงดูเราและให้ชีวิตเรามาได้ถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นข่าวก็แทบจะไม่มีกิน จำได้ว่าข้างห้องเขาโยนข้าวบูดเหม็นมากทิ้ง แต่แม่ก็ไปกวาดข้าวมาเอามาล้างน้ำแล้วก็มาตากให้มันแห้ง แล้วเอามาต้มให้พ่อกับเรากิน แม่จะกินน้ำข้าวต้มเห็นสภาพอย่างนี้ตลอด เราโตมาเห็นแม่เป็นช่างปูน พ่อเป็นช่างไม้ ลำบากมาก ฉะนั้นเราอยู่เฉยๆ ไม่ได้ แม่บอกว่าตะปูขายได้ ถุงปูนขายได้ เจอกระดาษที่ไหนจะเก็บมาขาย”

“ทุกอย่างรอบตัวเราขายได้หมด เห็นผักนี่ไหม ผักนี่กินได้ ผักนี่ขายได้ ผักบุ้ง ตำลึง กระถิน มะระ สะเดา ตุ๊กตาตอนอายุ 12 ปี พ่อติดคุก เพราะรับเหมาก่อสร้างแล้วหัวหน้าเชิดเงินลูกค้าหนีไป พ่อเป็นแพะรับแทน แม่ก็ช็อกจนร่างกายเป็นอัมพฤกษ์ ไม่มีทั้งเงินรักษาแม่และประกันตัวพ่อ จำได้ว่าวิ่งร้องไห้ไปหาพระที่วัดไปขอพระเป็นลูกศิษย์วัดเพราะอยากได้ข้าวมาให้แม่กิน แต่เราเป็นผู้หญิงพระท่านบอกเป็นไม่ได้ลูก พระท่านสงสารเอากับข้าวมาแขวนให้ที่หน้าบ้านให้ทุกวัน ตุ๊กตาหาเงินจากการเก็บผักไปขายในตลาดนั่งร้องไห้ เพราะเครียดมาก”

“วันหนึ่งคุณลุงคนพิการที่เขาขาแขนขาดขอทานอยู่ในตลาดเขาก็มาถามว่าหนูร้องไห้ทำไมก็เล่าให้แกฟัง แกก็บอกว่าดูลุงนะลุงถูกรถชนชนแล้วหนี ที่ลุงเป็นอย่างนี้ทุกวันนี้ แต่ลุงยังสู้ คนอาจจะมองว่าอาชีพขอทานเป็นอาชีพที่ต้อยต่ำ แต่ลุงก็สู้ แล้วหนูล่ะอายุเท่าไหร่ และถ้าหนูเป็นอะไรไปแม่หนูจะเป็นอย่างไร ถ้าหนูคิดแต่อยากจะตายใครจะดูแลพ่อแม่หนู”

“พอได้ฟังความรู้สึกที่ลุงเขาพูดมันเหมือนมีใครมาตบหน้าเรา ได้สติกลับมา คนที่มาทวงนี้เคยหลบเขา วันนั้นเดินออกมาเลยพูดกับเขาว่า น้ามีลูกมั้ยหนูขอไปเลี้ยงลูกน้าได้มั้ยแลกกับการใช้หนี้ หรือให้หนูทำงานบ้านก็ได้ แล้วค่าแรงน้าจะให้หนูวันเท่าไหร่ก็ได้ น้าให้หนูวันละ 5 บาท หนูไม่ขอรับเงินหนูขอเอาไว้ใช้หนี้หนูจะไปทุกวันขอแค่น้าให้หนูกลับมาอาบน้ำป้อนข้าวแม่ เขาก็ให้ไปทำๆ ได้ไม่นานพ่อก็ออกมาจากคุก และแม่ก็ค่อยๆ ดีขึ้น ตุ๊กตาก็ทำแบบนี้จนคนที่แม่ไปกู้เงินเขาบอกเขาเข้าใจไม่ต้องมาทำแล้วมีเมื่อไหร่ค่อยเอามาใช้ เพราะสงสารเรา”

การเป็นดาราไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด

“เชื่อมั้ยตุ๊กตามาเป็นดารา ถ้าหนังที่เล่นไม่ถูกฉาย ละครไม่ถูกออกอากาศเราจะไม่มีทางได้เงินแม้แต่บาทเดียว แล้วสมัยก่อนเรามีสังกัดไม่สามารถไปรับงานเองได้ ทุกอย่างต้องผ่านค่าย ถ้าค่ายไม่ให้ก็รับไม่ได้ ทั้งๆ ที่เราอยากรับใจจะขาด  บางเดือนเราไม่มีเงินเลยนะ เราไม่เคยบอกพ่อกับแม่ว่าเราไม่มี อย่างบางเดือนไม่มีเงินตุ๊กตาก็ทำอาชีพเสริมทั้งที่เป็นดาราก็คือเปิดท้ายขายของ

“ตุ๊กตาเอาเสื้อผ้าหรือของที่มีไปขายที่หน้าอิมพีเรียลลาดพร้าว ขายตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงตีสอง โดยที่ไม่บอกพ่อกับแม่ ขายได้เงินมาก็ส่งเงินไปให้พ่อแม่ อย่างได้มาห้าพันก็จะเก็บไว้ที่ตัวเองพันเดียว โดยที่ไม่สนใจว่าเราจะเป็นอย่างไรแต่พ่อกับแม่ต้องได้มากกว่า ทำอยู่แบบนี้บางทีเคยลองพิสูจน์ให้พ่อแม่จนหมดตัว รุ่งขึ้นอีกวันก็มีงานเข้ามาขายของได้

“การที่เราดูแลพ่อแม่เราไม่เคยตายจริงๆ อยู่ก็มีงานจ้างพิมพ์รายงานได้ละห้าร้อย คือถ้าเราไม่เกี่ยงงานและไม่คิดว่าตัวเองเป็นดาราก็ไม่มีทางอดตาย รับจ้างซักรีดตุ๊กตาก็ทำ ไม่เคยเกี่ยงงานเลย

ความกตัญญูนำมาสู่ความสำเร็จ

“ใช่ค่ะ ทุกวันนี้ตุ๊กตาอยู่ได้ด้วยลำแข้งตัวเอง ตุ๊กตาทำงานเบื้องหลังของตัวเองเปิดบริษัทผลิตรายการให้สินค้าต่างๆ ที่อยากจะโปรโมทสินค้าตัวเอง ทำสกู๊ป เรามีกล้อง มีไฟ มีทุกอย่างเป็นของตัวเอง ที่จะสามารถผลิตให้กับลูกค้าได้เลย แล้วก็เปิดสอนคอร์สอาชีพปีนี้ก็ทำมาเป็นปีที่สอง เกี่ยวกับศาสตร์ยกหน้าเคาะหน้าด้วยมือไม่ได้ใช้อุปกรณ์ใดๆ”

“ชีวิตตุ๊กตาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เริ่มเข้าวงการไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองว่าเป็นใครมาจากไหน จนวันที่เรามีชีวิตที่ดีขึ้น ถ้าใครถามถึงชีวิตเราก็ยินดีที่จะเล่าไม่เคยอายเพราะคนเราไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง”

“ก่อนที่จะรักใครต้องรักคนในครอบครัวโดยเฉพาะพ่อแม่ให้มากขึ้นเพราะว่าตุ๊กตาได้พิสูจน์เองมาแล้ว จนอายุจะสี่สิบ พิสูจน์มาแล้วถ้าเราดูแลพ่อแม่เราจะไม่ตกอับเลยในชีวิต”

หัวใจของเธอสวยมากจริงๆ ตุ๊กตา อุบลวรรณ บุญรอด!!

ขอขอบคุณข้อมูล และภาพจาก เฟซบุ๊ค อุบลวรรณ บุญรอด และ sanook