เปิดตัว “เจ้าพ่อหนัง X ของไทย” เส้นทางชีวิตน่าอิจฉา!!!!

เปิดตัว “เจ้าพ่อหนัง X ของไทย” เส้นทางชีวิตน่าอิจฉา!!!!

เจ้าพ่อหนัง X ของไทยคนนี้คือ “กวี ชัยศิลา” หรือ พี่วี ของสาวๆ และหนุ่มชาวสีม่วงทั้งหลาย มาฟังเรื่องราวชีวิตของเขากัน ว่าจะน่าอิจฉาแค่ไหน

เข้าวงการได้ยังไง
หลังจบม.6 ผมเดินทางจากนครสวรรค์เข้ามาตามหาฝันในกรุงเทพฯ เริ่มจากการทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์แล้วผมก็เริ่มเข้าทำวงการนี้มาตั้งแต่อายุ 20 ต้นๆ พอดีมีรุ่นพี่คนหนึ่งชักชวน ประกอบกับที่ผมเองก็สนใจกับงานแสดงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก็ถือเป็นงานที่น่าสนใจ โดยหนังที่ได้เล่นเป็นเรื่องแรกคือ เรื่อง อินทรีแดง เป็นหนังอีโรติกที่ก็อปปี้มาจากหนังใหญ่ ตื่นเต้นมาก ผมมองว่าการแสดงก็เป็นศิลปะชิ้นหนึ่งที่ทำด้วยจิตวิญญาณ เรามองที่ผลตอบรับมากกว่า คนที่ไม่ต้องการก็มีเยอะเหมือนกัน แต่คนที่มองเห็นสิ่งที่เราทำก็มีเยอะเช่นกัน

ผลงานในวงการที่ชอบที่สุด
ผมแสดงหนังมาทั้งหมด 50-60 เรื่อง ซึ่งเป็นหนังอีโรติกชายหญิง ช่วงแรกอาจจะไม่ชอบมากเท่าไหร่ จนวันหนึ่งรู้สึกว่ามันเป็นจุดพีคของเราก็ คือ เรื่อง รัก ลวง ชู้ เรื่องนี้เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ผู้กำกับดี ออกแบบดี ถ่ายทำดี ประกอบกับเป็นช่วงที่หนังอาร์ได้รับกระแสความนิยมสูงสุดด้วย หนังเรื่องนี้มีคิวถ่ายทำ 11 คิว แต่หนังปกติจะถ่ายเพียง 3 คิว เลยทำให้รู้สึกว่าเรื่องนี้เราได้เล่นเต็มที่

เล่าถึงเรื่องเบื้องหลังการถ่ายทำให้ฟังหน่อย
ต้องเล่าตั้งแต่แรกว่า หนังซีดี การเขียนบท การถ่ายทำ รวมถึงการวางทุกอย่างจะเหมือนหนังใหญ่หมดเลย ต่างเพียงแค่ทุนในการถ่ายทำน้อยกว่าเท่านั้นเอง การเข้าบท เข้าฉากเซทฉากก็เหมือนกันหมด ทำงานแบบสบายๆ ที่ลำบากหน่อยคือบทเลิฟซีน บางทีก็ต้องให้คนอื่นออกไปก่อน เหลือแค่ผู้กำกับและนักแสดงในบทนั้นๆ ต้องเซฟให้ผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย เช่น การขึงผ้าดำ ปิดสายตาคนที่มองเข้ามา ก็ตื่นเต้นดี ส่วนผู้ชายจะไม่ค่อยเซฟ ผมเองก็สามารถควบคุมได้เพราะแสดงมานานและคิดว่าเป็นบทบาทที่ต้องแสดง ประกอบกับ การที่มีทีมงานถ่ายทำ อากาศร้อน ตรงนั้นจึงทำให้ยากที่จะเกิดอารมณ์ เด็กบางคนต้องถ่ายเป็นชั่วโมงแต่ผม 10 นาทีจบ แต่กับหนังชายรักชายก็จะไม่มีเซฟเลย

ทราบว่าล่าสุดมีผลงานหนังชายรักชาย
ก็มี 2-3 เรื่องครับ ก็รู้สึก เออ ดีนะ ตื่นเต้นดี มันได้เปลี่ยนบทบาท ได้เจอผู้คนที่เราไม่เคยสัมผัส แต่ต้องเกริ่นก่อนว่าตัวหนังเองก็หนังเป็นแบบชายรักรักชาย ดังนั้นนักแสดงบางคนเขาก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ แต่ผมชอบผู้หญิงมากกว่านะ เราเองก็ไม่รู้หรอกว่ามันมีท่าทางของการเลิฟซีนแบบผู้ชายกับผู้ชายอย่างไร เราก็เลยรู้สึกว่า โอ้โห ขนาดเราเคยเจอกับผู้หญิง แต่วันนึงเรามาเจอกับผู้ชายทั้งที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อนว่าเป็นยังไง ตรงนี้เราก็เลยดัดแปลงความรู้สึกของผู้หญิงมาใช้กับผู้ชาย อย่างเช่นในบทเลิฟซีน จนวันที่เราเข้ามาสัมผัสกับบทนี้เลยรู้สึกว่ามันน่าสนใจ

ทำงานแบบนี้ครอบครัวว่ายังไง
แรกๆ ก็ไม่มีปัญหา แต่ต่อมาพอถ่ายต่อมาเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ สื่อออนไลน์มันไวขึ้น คนก็เริ่มรู้จักเรามากขึ้นเรื่อยๆ บางก็มีโดนล้อเลียนบ้างจากกลุ่มเพื่อนที่รู้จักกัน ส่วนตัวพี่วีก็เป็นคนที่ทำงานเพื่อมาเลี้ยงดูครอบครัวอยู่แล้ว ทางบ้านก็ไม่ได้ว่าอะไร

เล่นหนังมาเยอะขนาดนี้ แฟนคลับเป็นยังไงบ้าง
ก็มีหลายประเภท คนที่ชอบผมชื่นชมผลงานผมจริง ๆ ก็มีก็จะคอยมาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันเสมอ ถ้าเป็นแฟนคลับผู้หญิงบางคนก็จะมาในรูปแบบเชิงชื่นชมผ่านเว็บบอร์ดในโลกออนไลน์ เช่น ชอบพี่วีนะคะ เห็นของพี่วีแล้วนะคะ ประมาณนี้ แต่ธรรมชาติของผู้หญิงมักจะไม่กล้าเปิดเผยตัวตนมากเท่ากับแฟนคลับผู้ชาย ขณะที่แฟนคลับชาวสีม่วงก็มีและมีเยอะมากด้วย บางคนก็ชวนไปทานข้าว ดูหนัง บางคนก็โทรมาที่เบอร์ส่วนตัว ทำเสียงหื่นๆ ใส่ก็มี บางคนโทรมาถามว่าวันนี้ใส่กางเกงในสีอะไร ผมเองก็ขับรถอยู่จะให้ถอดมาดูยังไง (พี่วีกล่าวติดตลก) บางทีก็มีโทรมาถามค่าตัวเราเลยว่า ผมคิดค่าตัวเท่าไหร่ พอผมแกล้งบอกไป ห้าหมื่น แสนนึง หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย

แต่ละคนก็มีวิถีชีวิตไม่เหมือนกัน ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก ตัดสินคนที่นิสัย ดีกว่าแค่การแสดงของเขานะครับ

ขอขอบคุณข้อมูล และเครดิตภาพจาก มติชนออนไลน์,แมกกาซีนดี และ dodeden